تاریخچه حفاری

از زمانهای دور ملتهای متمدن به منظور دسترسی به آب و بعضی از کریستالها عملیات حفاری را انجام داده اند . امروزه می توان آثار بر جای مانده از حفر تونل و قناتهای عمیق که توسط ایرانیان و چینیها قدیی حفر شده است را مشاهده کرد تا چند دهه قبل نیز حفاری دستی(Hand hold drilling) جهت ایجاد چال برای احداث تونل، راهسازی و معدن متداول بود . لوازم اجرای این روش در مجموع شامل یک میله بلند به عنوان مته ویک قطعه فلزی و سنگین به عنوان ضربه زدن یا چکش حفاری بوده و نیروی انسانی تنها منبع تامین انرژي فرایند حفاری بوده است روش حفاری هم به این شکل بوده که میله حفاری ( مته ) را با دست عمود بر سنگ قرار داده و با چکش(1/8 kg) بر انتهای میله ضربه می زدند و پس از هر ضربه میله را چند درجه دوران می دادند حداکثر سرعت حفاری برای قطری معادل 32 میلیمتر در این روش سه دهم متر در ساعت و حفاری تا عمق شش دهم متر امکانپذیر بوده و بعدها با افزباش نفرات و تکامل تدریجی ،عمق حفاری تا 1.8 متر می رسید تکامل نهایی حفاری دستی در سنگها در استفاده از کابل برای بلند کردن وزنه سنگینتر و استفاده از مته های بلند بود که امکان حفر چالهایی با قطر 50 میلیمتر و عمق هفت متر در سه ساعت را در سنگهای نرم  ممکن ساخت از سال 1820 ماشین وارد کار حفاری شد و استفاده از ماشین بخار باعث ایجاد روش حفاری چرخشی شد و سیتم حفاری کابلی را توسعه داد در سال 1850 لوازم حفار مجهز به الماس شد و از روشهای حفاری ضربه ای توسط انرژی هوای فشرده استفاده شدو در سال 1890 سیستمهای حفاری ضربه ای چرخشی(Percussive-rotary ) در  امریکا ساخته شد و در سالهای1920 تا1940 برای اولین بار مته هایی از جنس کربور تنگستن (Tungsten-carbide ) در آلمان به کار رفت از سال 1970 ماشین حفاری هیدرولیک ابداع شد و تلاشها برای دسترسی به نفت و گاز در اوکالاهامای آمریکا و سیبری شوروی با استفاده از این ماشین و حفر چاههایی با عمق بیش از ده هزار متر به نتیجه رسید.